Үг үсгийн хүчинд итгэдэг.
“Төрийн төлөө оготно боож үхэх” гэсэн энэ үгийг гадны харийнхны зүгээс үүсгэсэн ч бид хэрэглэдэг гэдэг нь үнэн. Довоо борлуулж, хувиа хичээхээс биш өөр зүйлд бүү анхаар гэх энэ үг иргэдийг ард түмэн биш ердөө амьдрагсад (population) болгох мэт. Улс төр бол хүмүүсийн нийгмийн бүтээл тул байгалийн шалгарлыг төгсгөл болгож, хамтын амьдралд зориулагдсан. Гэтэл аль болох төрөөс холдуулж хөндийрүүлэх гэсэн суртал ухуулга нэвчсэн үзэгдлүүд өдөр тутамд тохиосоор. Орчин үеийн амьдралын шаардлагад нийцэж чадалгүй хоцрогдсон зүйр үгсийг бид бодол хийгээд үйлдлийнхээ зарчим болгох тусам гаднаа орчин үед ирсэн ч дотроо феодалжсан гинжнээс зүүгдээстэй. Харин шүүмжтэй writer Д.Равжаа ингэж бичжээ:
“Толь тунгалаг боловч
Хиртвэл царай үл үзэгдэнэ”.
Улс төрчид бол түмний толь юм. Өөрөөр хэлбэл улс төрчид ямар вэ, ард түмэн тийм. Толио арч, толио торд, толио бүү хөсөрд. Өөрийнхөө толийг эмээ өвөөдөө даатгах биш. (Энэ бичвэрээр зөвхөн оролцох биш мөн судлахыг шаардав)
